Bugün küçük bir çocuğun öldüğü gün
O kadar sessiz ölmüştü ki kimse duymadı son sözlerini.
Bir mezarı olmadı.
Ağlayanı olmadı.
Veda edeni olmadı.

Oysa mezarsız ruhlar huzur bulamaz.Küçük kırmızı oyuncak bir bebek,
Ağzı yırtılmış.
Yüzü karalanmış.
İçindeki çığlıklar dona kalmış yüzündeki dehşet ifadesinde.
Bilir bir çocuk nasıl kendi içinde ölür de kimsenin haberi olmaz.Yere düşmüş bir kaç resim,
Kenarlarına iliştirilmiş kırık dökük yazılar…
Zamanda asılı kalmış sözler!
Varlık ile yokluk arasında
Var olmak ve yok olmak arasında
Doğum ve ölüm arasında
Başlangıç ve bitiş arasında…

….
Tohum
Doğum ve ölüm
Başlangıç ve son…
Ölürken, doğduğu yere doğduğu haliyle dönen…

….

Simurg
Küllerinden doğan…
Varlık ve yokluğu bir ve aynı kılan,
Ölüm ve doğuma yeni bir ses veren,
Toprağa düşen tohum,
İnsan içindeki yangın,
Öldükçe
Yandıkça
Yeniden doğan…
Çocuk bilseydi ki kendisi bir tohumdur,
Çocuk bilseydi ki içinde bir ateş yanar,
Öldüğü gün doğmayı da, yandığı gün yakmayı da bilirdi.

HK.