‘Hata’ toplum olarak en baş edemediğimiz konulardan biri. Hatayı görmezden gelmek yahut hata yapanı orantısız bir şekilde cezalandırmak iki refleksimiz, ara tonlar yok. Hata, mutlak kötü ve çözümsüz olarak görüldüğünden başka bir şey gelmiyor elimizden. Bu en çok yetişkin-çocuk ilişkisinde var olan, izleri ise hayatlarımız boyunca silinmeyen bir ikilem. Bu izler yüzünden de bir türlü karşılaştığımız hatalı kişi ve durumlara doğru/gerekli refleksleri veremiyoruz.
HATA YAPAN BİZSEK?
Bir gazetenin ‘erkeklerin kendi erkeklikleri ile yüzleşmeleri’ konulu yazılarından oluşan serisinde ‘evet ben de hata yaptım, erkek egemenliğin gücünden faydalandım’ açıklığında yazılar göremiyorsunuz. Yazılar hep çevre yolunu kullanıyor. Metinler çoğunlukla ‘bizim bir arkadaş varmış’ tadında, ya da ‘ah biz erkekler!’ kalabalığının arkasına sığınıyor. Bu yazı serisinde olduğu gibi benzeri birçok durumda yaptığımız hataların boyutunu, çözümünü ve onarım yollarını keşfedemiyoruz. Okumaya devam et “Hatalar Üstüne Çocuk Kitapları / N’apcaz biz bununla?”
