Yazının başlığının başlangıç olmasını tercih ettim, zira Türkiye’de yeterince tartışılan ve  yazılıp çizilen bir alan değil çocuk kitaplarındaki heteronormativiteye alternatif olarak üretilebilecekler. Bu sebeple bu yazıyı ilgililer için hem birkaç örneğe bakma hem de üzerinde düşünmeye bir başlangıç fırsatı olması umuduyla yazıyorum.

Çocuklar her kesimin gelecek tahayyülünün stratejik hedefi. Sistem sürsün isteyen de değişsin isteyen de çocukları ‘kendi gibi olması’ için biçimlendirmeye çalışıyor. Bu biçimlendirme çabası çoğu durumda çocuğun ihtiyaçları ve gelişimsel gerekliliklerini görmezden gelen veya bunları kendi amaçları için kullanan bir içeriğe sahip. Muhalif olan veya hegemonik olmayanlar açısından çocukla kurulan bu ilişki farklı biçimlerde tartışılabilir. Ancak hegemonik olan, çocukla kurduğu ilişki bakımından dikkatle incelenmeye muhtaç. Burada hegemonik olan; ekonomik yapıya hakim, kültürel alanı biçimlendiren, kitle iletişim araçlarına sahip ve bunların taşıyıcısı ve üreticisi olan insanları da üreten yapı olarak tanımlanabilir. Ekonomik ilişkiler, toplumsal değerler, cinsiyet ilişkileri, devlet-toplum ilişkisi, doğa ile kurulan ilişki gibi bir çok düzey hegemonik olan tarafından belirleniyor. Bu noktada içinde yaşadığımız toplumsal yapının cinsiyetçi, ayrımcı, türcü, insan merkezli olduğu malum. Çocuklar söz konusu olduğunda toplumsal cinsiyet meselesine ve bunun taşıyıcı araçlarından biri olan çocuk kitaplarına ve olası alternatiflere yakından bakmak gerekiyor. Çünkü uykuların, oyunların ve hayallerin de bir parçası bu çocuk kitapları. Okumaya devam et “Çocuk Kitaplarında Heteronormativite ve Alternatifler Üzerine Bir Başlangıç”

‘Hata’ toplum olarak en baş edemediğimiz konulardan biri. Hatayı görmezden gelmek yahut hata yapanı orantısız bir şekilde cezalandırmak iki refleksimiz, ara tonlar yok. Hata, mutlak kötü ve çözümsüz olarak görüldüğünden başka bir şey gelmiyor elimizden. Bu en çok yetişkin-çocuk ilişkisinde var olan, izleri ise hayatlarımız boyunca silinmeyen bir ikilem. Bu izler yüzünden de bir türlü karşılaştığımız hatalı kişi ve durumlara doğru/gerekli refleksleri veremiyoruz.

HATA YAPAN BİZSEK?

Bir gazetenin ‘erkeklerin kendi erkeklikleri ile yüzleşmeleri’ konulu yazılarından oluşan serisinde ‘evet ben de hata yaptım, erkek egemenliğin gücünden faydalandım’ açıklığında yazılar göremiyorsunuz. Yazılar hep çevre yolunu kullanıyor. Metinler çoğunlukla ‘bizim bir arkadaş varmış’ tadında, ya da ‘ah biz erkekler!’ kalabalığının arkasına sığınıyor. Bu yazı serisinde olduğu gibi benzeri birçok durumda yaptığımız hataların boyutunu, çözümünü ve onarım yollarını keşfedemiyoruz. Okumaya devam et “Hatalar Üstüne Çocuk Kitapları / N’apcaz biz bununla?”