Yazmak hiç bu kadar zor olamamıştı. Tarih bizi kapanmayacak acılarla sınıyor. Tanıklığı tarif edecek kelimelerin dilden dökülmesi öylesine zor ki, ne desen hafif, ne söylesen yakıcı. Acı ise hiç küllenemiyor. Yas tutmaya vakit bulamadan yeni acılar ve ölümler ekleniyor üst üste. Vicdanla dalga geçen bir iktidar; yargısıyla, yürütmesiyle, memuruyla her gün daha fazla kanırtıyor yaralarımızı.

Tüm bunların içinde delilikle direnmek arasında bir sınırda yürüyoruz. Ne devlet var, ne de adalet. Yokluklar içinde yan yana durmaya çalışıyoruz. Bu sefer ellerimiz daha sıkı sıkıya bağlı birbirine. Ölürsek diğerini arkada bırakmayacak kadar, hayatta olduğumuz süre boyunca da kimsenin düşmesine izin vermeyecek kadar sıkı! İyiliği ve dayanışmayı örgütlemeye çalışıyoruz, kötülüğü ve karanlığı örgütleyen iktidara karşı. Continue reading “Acının ve umudun örgütlediği güç!” →